Hai nestes relatos moitos homes que pasan o tempo a ollar o mar, que é un personaxe máis do libro: fascinante e insondábel, patria inabarcábel gobernada por leis que se nos escapan aos da terra adentro, habitada por criaturas insólitas e inabarcábel campo de auga onde se cruzan mercadorías, ventos e historias.
Seres que teñen poderes prodixiosos, aínda que os empreguen con total normalidade. Escoitar conversas ultramarinas que cruzaron o océano, ver os vivos no seu futuro de defuntos, tocar con talento un acordeón que non existe, soñar en arxentino, ser mariñeiro sen ter navegado nunca, forma parte do cotián nestes homes que apenas saíron da aldea mais que se internan nos misterios da existencia coma auténticos cosmopolitas do rural, mentres manteñen vidas que parecen correntes aos ollos do veciño pouco dado a fabular.